Edyta pyta: Czy w grupowym chowie loch prośnych temperatura w chlewni i rodzaj podłogi (ruszt, ściółka) mogą mieć wpływ na zapotrzebowanie na energię metaboliczną oraz ilość spożywanej paszy?

Spadek temperatury w chlewni poniżej krytycznego poziomu zapewniającego komfort cieplny lochom prośnym w chowie grupowym powoduje zwiększone spożycie paszy, dzięki czemu lochy są w stanie utrzymać odpowiednią temperaturę swojego ciała. W przypadku chowu loch prośnych w kojcach indywidualnych taką temperaturą krytyczną jest 20°C. Jeśli temperatura w chlewni, gdzie lochy prośne są utrzymywane w kojcach indywidualnych, spadnie do 10°C, to przy tej samej aktywności (tabela 1, przypadek 1 i 2 – lochy stoją w ciągu dnia przez 240 minut) spożycie paszy może wzrosnąć nawet o 30% (tabela 1, przypadek 2). 
Przyjmuje się, że każde obniżenie temperatury w chlewni o 5,0°C poniżej temperatury krytycznej dla loch prośnych (równej 20°C) powoduje wzrost ilości spożywanej paszy o 0,32 kg/dziennie. 
Jeśli lochy prośne są utrzymywane grupowo w kojcach na posadzce z betonowymi rusztami, to spadek temperatury w chlewni z 20 do 10°C może spowodować, że średnie spożycie paszy wzrośnie średnio o 0,23 kg/dzień (tabela 1, przypadek 3 vs 4). Na podstawie przeprowadzonych obserwacji warto podkreślić, że jeśli lochy prośne są utrzymywane grupowo, to dzięki możliwości wzajemnego ogrzewania się wzrost ilości spożywanej paszy praktycznie pojawi się dopiero przy spadku temperatury w chlewni poniżej 16°C! 
Jeśli lochy prośne są utrzymywane grupowo w kojcach wyścielonych słomą, to wzrost ilości spożywanej paszy nastąpi dopiero przy temperaturze poniżej 12°C. Wg danych zawartych w tabeli 1, po obniżeniu temperatury w chlewni z 20 do 10°C i wyścieleniu kojca słomą (przypadek 5 vs 3), ilość spożywanej paszy wzrośnie zaledwie o 0,08 kg/dzień. 
   Większe spożycie paszy przez lochy prośne utrzymywane grupowo może wynikać także ze specyfiki zamontowanych karmideł. Warto wiedzieć, jak wielkie mogą to być straty dla danego rodzaju czy typu karmideł i jaka część loch prośnych może mieć utrudniony dostęp do paszy. Często bowiem zdarza się, że to rodzaj i typ zamontowanych karmideł jest największym źródłem zróżnicowania między lochami prośnymi utrzymywanymi grupowo, ponieważ każda z loch może spożyć dziennie różne ilości paszy. 
W indywidualnym systemie utrzymywania loch prośnych łatwo jest ustalić ilość dziennie zadawanej porcji paszy w zależności od kondycji danej lochy, masy ciała, grubości warstwy słoniny na grzbiecie czy wartości wskaźnika uwzględniającego wszystkie trzy parametry. Gdy lochy prośne są utrzymywane grupowo, to w zależności od systemu ich karmienia mogą być duże trudności w ustaleniu odpowiedniej indywidualnej wielkości dziennej porcji paszy zjadanej przez każdą lochę, zwłaszcza w przypadku zainstalowania karmideł z korytami dla kilku jednocześnie wyjadających loch czy indywidualnych kojców bez systemu drzwi zatrzaskowych. W takich sytuacjach wszystkie lochy mają nieograniczony dostęp do paszy! Aby skutecznie zmniejszyć stopień zróżnicowania między lochami prośnymi utrzymywanymi grupowo, należy w takiej sytuacji utrzymywać w jednej grupie lochy prośne o podobnej masie ciała oraz liczbie wyproszeń. 
Jeśli mimo to zmuszeni jesteśmy utrzymywać dużą liczbę loch prośnych o różnej masie ciała w jednej grupie w kojcu, gdzie zainstalowane są karmidła wyzwalające konkurencję między lochami podczas spożywania paszy, to poziom karmienia wszystkich loch w grupie powinien być ustalony odpowiednio dla loch o najgorszej kondycji i najniższej masie ciała. Oczywiście, lochy w dobrej kondycji będą zjadały wtedy za dużo paszy w stosunku do swoich potrzeb i zwiększać się im będzie grubość warstwy tłuszczu na grzbiecie. Aby uniknąć nadmiernego otłuszczenia się niektórych loch prośnych, należy regularnie kontrolować grubość warstwy tłuszczu na grzbiecie wszystkich loch w grupie i elastycznie regulować ilość podawanej paszy dziennie. Naturalnym jest, że taki sposób utrzymywania loch prośnych w grupie będzie powodował wzrost kosztów ich karmienia. 
 Bardzo dobrym sposobem na zmniejszenie stopnia zróżnicowania między lochami utrzymywanymi w takich grupach jest odpowiednie zwiększenie liczby karmideł do takiej ilości, aby pozwalały one na swobodny dostęp do paszy jednocześnie wszystkim tym lochom, które chcą zjeść swoją porcję paszy w danej chwili. Mimo to, ciągle nie będzie możliwe korygowanie ilości zjadanej paszy w zależności od indywidualnych potrzeb każdej z loch.
W przypadku zainstalowania w grupowym kojcu elektronicznej stacji karmienia loch możliwe staje się indywidualne oznakowanie każdej z loch i podanie im porcji paszy odpowiednio do potrzeb. System ten jednak powoduje wzrost nakładu pracy personelu obsługującego lochy prośne, ponieważ trzeba kontrolować masę ciała i kondycję pojedynczych loch i odpowiednio korygować wielkość dawki paszy w programie komputerowym.  
         
Opr.: ACONAR

Tabela 1. Wpływ systemu utrzymywania loch prośnych, temperatury w chlewni i rodzaju podłoża na ilość zjadanej dziennie paszy i zapotrzebowania na energię metaboliczną (National Pork Board, 2013)