Zygmunt Pejsak

Państwowy Instytut Weterynaryjny

– Państwowy Instytut Badawczy w Puławach

Poodsadzeniowy zespół wyniszczający (PMWS) – Konsekwencje ekonomiczne choroby

Notatki z konferencji hyopatologicznej - Kraków, 2007

Część III

Jak wspomniano w poprzednim artykule (cz. 2 notatek z konferencji hyopatologicznej w Krakowie), cirkowirus typ 2 (PCV2) jest drobnoustrojem występującym powszechnie w populacji świń i dzików. Obecnie niepodważalny jest udział tego wirusa nie tylko w etiologii poodsadzeniowego zespołu wyniszczającego (PMWS), ale także, co jest naukowo udokumentowane, w wywoływaniu zaburzeń w rozrodzie świń oraz biegunek prosiąt, warchlaków i tuczników.

Fakt, że PCV2 indukuje wiele różnych zespołów chorobowych, skłonił do wykreowania w Europie nowego pojęcia Porcine circovirus disease – PCVD, co w języku polskim określić można jako choroby cirkowirusowe świń. W USA zespół chorób wywoływanych przez PCV2 określa się jako PCVAD – Porcine circovirus associated diseases (choroby związane z zakażeniem circowirusowym).

Skutki ekonomiczne występowania PCVD w stadach świń bywają niekiedy ogromne, z czego nie zawsze zdają sobie sprawę hodowcy i producenci świń, a nierzadko nawet sami lekarze. Analizę konsekwencji ekonomicznych występowania PCVD w stadzie świń przedstawił w Krakowie autor amerykański Thomas Gillespie z Ośrodka Doradztwa Rolniczego w Renssaler w stanie Indiana (USA). Doktor Gillespie zaprezentował skutki ekonomiczne pogorszenia się wskaźników produkcyjnych i zwiększonej śmiertelności tuczników z powodu PCVD w komercyjnej fermie w Stanach Zjednoczonych, w której nie stwierdzono wirusa PRRS, ale obecna była Mycoplasma hyopneumoniae.

Jak opisał to specjalista z USA, na liczącej 1250 loch fermie produkującej w systemie zamkniętym w grudniu 2004 stwierdzono po raz pierwszy kliniczne przypadki PCVD. Zgodnie z technologią produkcji prosięta w odstępach tygodniowych były odsadzane od loch i przenoszone do warchlakarni. Kiedy świnie osiągnęły wiek około 10 tygodni, były umieszczane w konwencjonalnych tuczarniach o obsadzie 1000 zwierząt w jednym budynku. W całym systemie hodowlanym nie występował wirus PRRS, a chociaż wyniki badań w kierunku Mycoplasma hyopneumoniae były dodatnie, nie obserwowano objawów klinicznych typowych dla mykoplazmowego zapalenia płuc. Rozpoznanie PCVD ustalono u świń w wieku 11 - 16 tygodni, około dwóch tygodni po ich wprowadzeniu do tuczarni. Badania histopatologiczne i immunohisto-chemiczne wykazały obecność antygenu PCV2 w obrębie wieloogniskowych zmian ziarniniakowych w powiększonych węzłach chłonnych. W węzłach chłonnych stwierdzono też duże ilości PCV2. Powyższe uwarunkowania wypełniały kryteria przyjęte dla stwierdzenia PMWS.

Zebrane wyniki produkcyjne uzyskiwane w fermie podzielono na sześciomiesięczne okresy (od grudnia do maja) z dwóch lat przed pojawieniem się zakażenia w fermie oraz na początku trwającego właśnie wybuchu choroby. Oceniano wybrane wskaźniki produkcyjne w przeliczeniu na poszczególne grupy produkcyjne. Należały do nich średnie dzienne przyrosty masy ciała (ADG), wykorzystanie paszy (FE) oraz wskaźnik padnięć warchlaków oraz tuczników (śmiertelność).