Krzysztof Lipiński

Instytut żywienia Zwierząt i Paszoznawstwa,

Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie

Żywienie loch prośnych cz. I

żywienie i warunki utrzymania są czynnikami umożliwiającym uzyskanie wysokiej produkcyjności współczesnych świń charakteryzujących się wysokim potencjałem genetycznym. Obecnie wyniki produkcyjne w wielu przypadkach odbiegają od maksymalnych efektów, które są możliwe do uzyskania przez wysokomięsne rasy świń. Istnieje więc potrzeba stałego doskonalenia warunków środowiskowych, w tym żywienia. W przypadku loch prośnych obowiązuje zasada stosunkowo oszczędnego żywienia, szczególnie dotyczy to dostarczanej energii.

Lochy prośne otrzymujące paszę do woli, pobierają więcej energii nią wynoszą ich potrzeby bytowe i zapotrzebowanie związane z rozwojem płodów, w efekcie zwiększa się odłożenie tłuszczu i białka ciała. Jeżeli w okresie ciąży wzrasta pobranie energii, a przyrost masy ciała jest większy ponad normę, ma to ujemny wpływ na pó¼niejszą laktację. Pobranie paszy podczas laktacji obniżą się i zwiększa się ubytek masy ciała loch. Dourmad (1993) wykazał, że loszki, które pobierały w czasie ciąży dawki 1,8, 2,25 i 2,7 kg, w pó¼niejszej laktacji pobierały mieszankę paszową w ilości odpowiednio: 4,88; 4,75 i 4,47 kg/dzień.

Określenie potrzeb energetycznych loch stanowi podstawę ich racjonalnego żywienia. W czasie ciąży potrzeby bytowe, które zależą od masy ciała, stanowią 75-85% całkowitego zapotrzebowania na energię. Przyrost masy ciała loch netto (bez płodów i tkanek związanych z układem rozrodczym) stanowi 10-20% potrzeb energetycznych. Przyjmuje się, że rozwijająca się ciążą (ok. 27 kg całkowitego przyrostu masy ciała loch prośnych - macica z płodami + gruczoł mlekowy) stanowi tylko ok. 5% potrzeb energetycznych. średnie zapotrzebowanie loch prośnych na energię zostało przedstawione w tabeli 1. Nie jest ono jednak stałe w czasie całej ciąży i zmienia się o ok. 6,7-7,7 MJ EM/dzień w okresie od krycia do porodu. Mieszanki stosowane w żywieniu loch prośnych zawierają 11,5-12,5 MJ EM/kg.

Wymagania energetyczne muszą również uwzględniać temperaturę otoczenia. Przyjmuje się, że dolna temperatura krytyczna dla loch utrzymywanych grupowo wynosi 16°C, a dla utrzymywanych w indywidualnych kojcach 20°C. Poniżej dolnej temperatury krytycznej na każdy °C zapotrzebowanie bytowe loch o m.c. 120-300 kg wzrasta średnio o ok. 1 MJ EM/dzień (0,7-1,4 MJ) - Close i Cole, 2001.