Skróty wybranych artykułów z "Trzody Chlewnej" nr 5/2014

dr n. wet. Piotr Kołodziejczyk

Gniezno

Przypadki stanów zapalnych i zaniku sutków u prosiąt

Powodzenie hodowli świń zależy w dużej mierze od produkcyjności loch. Ta, bezpośrednio uwarunkowana jest jakością i zdrowotnością wymienia. Dlatego też, tak ważne jest, aby do rozrodu dopuszczać wyłącznie wyselekcjonowane loszki oraz ze szczególną dbałością podchodzić do zdrowotności wymienia przyszłych loch.

W hodowli zwierząt gospodarskich liczy się, aby w każdym kolejnym pokoleniu uzyskiwać osobniki coraz bardziej wartościowe, tak by pokolenie potomne posiadało cechy lepsze od pokolenia rodzicielskiego. Służy temu cały zespół zabiegów i procesów wytwarzanych sztucznie przez człowieka.

Jedną z najbardziej pożądanych cech, o które walczy się w profesjonalnej hodowli świń na całym świecie jest liczba czynnych brodawek sutkowych u loch. Samice, szczególnie ras matecznych, przeznaczane do rozrodu powinny się charakteryzować jak największą ich liczbą. To szczególnie ważna cecha użytkowa loch. Od tego parametru bowiem zależy ile w przyszłości będą mogły wykarmić i odchować prosiąt.

Lochy przeznaczane do dalszej hodowli powinny mieć nie mniej niż 14 sutków (po minimum 7 na każdej listwie mlecznej). Szczególnie cenione jednak są sztuki o większej ich liczbie, ponieważ w nowoczesnej produkcji nie do rzadkości należą mioty liczące 15-16 prosiąt. Zbyt mała liczba czynnych sutków oznacza w konsekwencji w późniejszym użytkowaniu konieczność odebrania nadliczbowych prosiąt od lochy i/lub ich sztuczne i kosztowne dokarmianie. Nie zawsze i w nie każdej chlewni jest to możliwe. Ponadto opieka nad nadliczbowymi oseskami wymaga czasu, poświęcenia i pieniędzy. Dlatego tak ważne jest, aby hodując loszki zarodowe zwracać szczególną uwagę na liczbę i jakość ich sutków, aby nie popełnić podstawowych błędów.